ساقی

ساقیا پیمانه ای ده از مِیت

راه سختی را بپیمودم پیت

گشت دنیا پر ز آوازت شبی

من هنوزم محو آن سوز نِیت

باز بهر باده ی نابت ببین

با وجود افتاده ام من بر پِیت

بهر امروزت بخوانم من تو را

نیستم دنبال پیشین و دِیت

نیست درکم تا که دانم کیستی؟

من چه فهمم از کجا و از کِیت؟

از کجایی و چه پیمان داده ای؟

شب چگونه می شود هر دم طِیت

من فقط خواهم که بنشینی برم

باده ای خواهم از آن زرین خِیت